کمی درباره میوه‌ها فکر کنید، اسم‌هایی که ابتدا به ذهن شما می‌رسد سیب، پرتقال، موز، انگور و دیگر میوه‌های آشنا است. تمامی این میوه‌ها تقریبا در هر گوشه‌ای از این جهان به‌راحتی یافت می‌شوند. گسترش سریع تجارت جهانی میوه نیز گستره‌ی انتخاب‌های ما را خیلی افزایش داده است. بااین‌حال، اگرچه که ممکن است به تعداد بی‌شماری از میوه‌ها و سبزیجات به‌آسانی دسترسی داشته باشید، بازهم میوه‌هایی هستند که حتی نام آن‌ها به گوش شما نخورده است! تابه‌حال نام فیجوا، اینگا، یا سیب آکی را شنیده‌اید؟ تمامی این میوه‌ها گونه‌های نادر بوده که ویژگی‌هایی جالب و البته طعم‌هایی جدید و متفاوت دارند. برخی از این میوه‌ها شباهتی به میوه‌های مرسوم ندارند اما خوشمزه هستند. حتی ممکن است ظاهری عجیب و اسمی عجیب‌تر داشته باشند. البته اکثر این میوه‌ها محبوب و پرطرفدار هستند. برای مثال، گفته می‌شود میوه‌ی درخت آدانسونیا یا بائوباب (Adansonia tree/baobab) بسیار مغذی است. این میوه شبیه یک انبه‌ی بزرگ بوده و پوسته‌ای سفت دارد؛ همچنین مغز گوشتی و بسیار شیرین آن هنگامی که شکسته شود به‌صورت تکه‌تکه بیرون می‌آید که همان‌طور تازه می‌توان آن را خورد. از میوه‌ی بائوباب در آشپزی نیز استفاده می‌شود. غیرازاین میوه‌ی آفریقایی، میوه‌های دیگری هستند که چهره‌ی عجیب‌وغریب دارند و بسیار هم پرطرفدار هستند. در ادامه فهرستی از میوه‌های عجیبی که در مناطق مختلف جهان یافت شده آمده است

سیب آکی

آکی به دلیل ظاهر و شکل عجیب‌وغریبی که دارد و شبیه مغز انسان است، مغز گیاهی نامیده می‌شود. بعضی میوه‌ها به دلیل ظاهر عجیب و منحصربه‌فرد خود شناخته می‌شوند. آکی (Ackee) مثالی معروف از چنین میوه‌هایی است که هیچ  سنخیتی با میوه‌های عادی ندارد. این میوه متعلق به درختی به نام (Blighia sapida) از خانواده‌ی سرخالوها و چشالوها است. این میوه بومی‎ِ غرب آفریقا است و میوه‌ی ملی جامائیکا به شمار می‌آید، کشوری که مصرف این میوه در آنجا بسیار رایج است. میوه‌ی کاملا رسیده‌ی آکی پنج تا ده سانتیمتر طول دارد. میوه‌ی نارس سبزرنگ است که پس از رسیدن به رنگ قرمز بیرون زده و شکافته می‌شود که در این صورت آریل‌های کرمی رنگ آن دیده می‌شوند. روی هر آریل دانه‌ای سیاه‌رنگ قرار گرفته است. همین آریل‌ها قسمت خوردنی میوه هستند که باید پیش از پخت به‌خوبی شسته و سپس در آب جوشانده شوند؛ رگه‌هایی کوچک و قرمزرنگ روی آریل‌ها وجود دارد که آن‌ها را نیز جدا می‌کنند. خوردن میوه‌ی خام یا نیمه‌پز آکی به دلیل داشتن ماده‌ی سمی به نام هیپوگلیسین سبب حالت تهوع و بالا آوردن در افراد می‌شود. به همین دلیل آبی که میوه با آن پخته شده را دور می‌ریزند. (آریل پوششی است که هنگام رشد اطراف دانه‌ی میوه به وجود می‌آید و در آکی بخش خوردنی میوه محسوب می‌شود)

آکبیا

در کشور چین، آکیبیا به عنوان یکی از بهترین گیاهان برای تقویت باروری شناخته شده است. آکبیا (Akebia) در اصل میوه‌ای وحشی است که اکنون به‌صورت تجاری کشت و تولید شده و در فروشگاه‌ها نیز موجود است. این گیاه بومی کشورهای ژاپن و کره است و گل‌هایی با عطر شکلات دارد؛ به همین دلیل نام دیگر آن میوه‌ی درخت شکلات است. البته خود میوه طعم شکلات ندارد. بسته به گونه و تیپ گیاه، شکل، اندازه و رنگ این میوه متغیر است. البته ظاهر معمول این میوه، استوانه‌ای یا دوک مانند است. آکیبیا به رنگ‌های سبز روشن، قهوه‌ای یا مایل به ارغوانی دیده می‌شود. قسمت قابل‌مصرف این میوه، گوشتی ژلاتینی است که دانه‌هایی ریز دارد و البته جدا کردن این دانه‌ها دشوار است. آکبیا هنگامی‌که برسد شکافته می‌شود و گوشت شفاف آن بیرون می‌زند که هنگام مصرف به همراه موز، میوه گل ساعتی و یا آب نارگیل آن را شیرین می‌کنند. به همین دلیل پیش از اینکه میوه به‌طور طبیعی بشکافد آن را برداشت و از طریق شکاف‌های روی غلاف میوه را باز می‌کنند. دانه‌های این میوه تلخ است و نباید جویده شود. از پوسته‌ی آکیبیا در آشپزی استفاده می‌شود.

بائل/ سیب چوبی

رسیدن میوه‌ی بائل روی درخت تقریبا یک سال زمان می‌برد! بائل یا سیب چوبی (Bael/ wooden Apple) روی درختی به نام بکرایی (Aegle marmelos) رشد می‌کند که بومی کشور هند و بنگلادش است. این درخت به دلایل مذهبی و همچنین پزشکی بسیار ارزشمند است. سیب چوبی ظاهری گرد دارد و بسیار شبیه گریپ‌فروت است؛ همچنین پوسته‌ی آن سخت و به رنگ سبز مایل به زرد و قهوه‌ای است. برای خارج کردن گوشته‌ی نارنجی‌رنگ آن باید پوسته را شکست. در برخی از میوه‌ها این گوشته تلخ است. گفته می‌شود که این میوه در درمان مشکلاتی از قبیل اسهال، زخم، یبوست، مشکلات تنفسی، کمبود ویتامین سی مفید است. نام‌های دیگر بائل میوه سنگی یا سیب طلایی است. 

میوه‌ی خشک شده

تمشک شمالی / کلاودبری

تمشک شمالی فقط باید پای درخت خورده شود، درختچه Rubus chamaemorus، یک گیاه وحشی دیگر است که میوه‌ای بسیار مشهور به نام کلاودبری (Cloudberry) یا همان تمشک شمالی دارد. این گیاه بومی قطب شمال و مناطق قطبی بوده و بسیار به خانواده‌ی تمشک و توت فرنگی نزدیک است. این تمشک‌های زرد طلایی و کهربایی‌رنگ، نرم و آبدار هستند. تمشک شمالی منبعی غنی از ویتامین سی است. اندازه‎ی این میوه برابر با تمشک است. این گیاه کشت تجاری ندارد و فقط میوه‌های وحشتی دستچین شده از کوهستان در فروشگاه‌ها یافت می‌شود؛ به همین دلیل به شدت گرانقیمت است. چیدن تمشک شمالی منبع درآمدی برای افراد محلی به حساب می‌آید. افزایش تقاضا برای این میوه موجب چیدن بیش از حد آن و در نتیجه  سبب وضع قوانینی در مناطق مختلف به منظور منع چیدن این میوه شده است.  

کوپوآکو

کوپوآکو سیستم ایمنی را تقویت و از بیماری جلوگیری می‌کند. کوپوآکو (Cupuacu) درختی بومی آمریکای جنوبی است. میوه‌ی این درخت نیز با همین نام شناخته می‌شود. کوپوآکو ظاهری بیضی‌شکل و وزنی حدود یک تا دو کیلوگرم دارد. این میوه‌ی قهوه‌ای‌رنگ تا حدود ۲۵ سانتی‌متر طول دارد. پوسته‌ی بیرونی این میوه سخت است و گوشت داخل آن سفید‌رنگ و معطر است. معمولا عطر این میوه ترکیبی از شکلات، آناناس، موز و گلابی توصیف می‌شود. میوه‌ی کوپوآکو بسیار مغذی و عالی است و فواید بسیاری برای سلامتی دارد. این درخت به صورت تجاری کشت می‌شود و میوه‌ی آن نیز برای تهیه محصولات غذایی مختلفی کاربرد دارد. همچنین در ترکیبات آرایشی مانند لوسیون بدن، بسیار مورد استفاده قرار می‌گیرد. 

فیجوآ / آناناس گوآوا

این میوه به افتخار گیاه‌شناس برزیلی، خوا داسیلوا فیجو نام گذاری شده است. همانطور که از نام پیداست، این میوه تلفیقی از طعم آناناس و گوآوا دارد. همینطور با نام گواواستین شناخته می‌شود، فیجوآ میوه‌ی درخت کوچکی به نام فیجوآ سلوویانا (Feijoa sellowiana) است. این میوه‌ی بیضی‌شکل، پوستی سبزرنگ و گوشتی دانه‌ای، آبدار و خوش‌عطر دارد. این میوه به طور متوسط ۳۰ دانه‌ی ریز در هر پالپ دارد. گوشت شیرین ممکن است طعمی مایل به ترش داشته باشد و پوست خام آن معمولا پیش از مصرف جدا و دور انداخته می‌شود. میوه‌های رسیده لطیف و حساس هستند و با افتادن از روی درخت ضربه می‌بینند. بنابراین باید میوه‌ها پیش از اینکه خود از روی درخت بیافتند، چیده شوند.

گرومیچاما/ گیلاس برزیلی

گرومیچاما گونه‌ای در معرض خطر انقراض است. گرومیچاما (grumichama)  میوه‌ای بومی کشور برزیل است. میوه‌ی این درخت‌، سیاه‌رنگ است و طعم و ظاهری ‌مانند گیلاس دارد. برخی از گونه‌های این درخت، میوه‌ای نارنجی‌رنگ دارند. میوه‌های نارس و سبزرنگ به‌مرور پس از رسیده شدن به رنگ قرمز و بنفش مایل به سیاه درمی‌آیند. قطر میوه‌ی گرومیچاما با پوست نازکی که دارد، حدودا ۳ سانتی‌متر است. گوشت شیرین و آبدار این میوه به رنگ سفید-قرمز و سه دانه در هسته است. این میوه را می‌توان هم به‌صورت خام مصرف کرد و هم از آن  برای تهیه‌ی ژله، مربا و پای استفاده نمود.

لوبیای اینگا/ لوبیای بستنی

لوبیای بستنی ممکن است طولی تا حدود  ۱ متر داشته باشد. این میوه جزو گیاهان غلاف‌دار و بومی آمریکای جنوبی و مرکزی است. غلاف‌های بلند لوبیای اینگا (Inga bean) دانه‌هایی سیاه دارند که با یک پالپ نرم و سفید پوشیده شده و شیرین و خوراکی است.  طعم این پالپ مشابه بستنی وانیلی است. دانه‌های رسیده‌ی بستنی به‌راحتی با دست باز می‌شوند. پس از جدا کردن دانه‌ها پالپ قابل‌خوردن است. نمونه‌های بی‌شماری از اینگا وجود دارد، اما میوه‌ی اینگا ادولیس و تنها چند گونه‌ی دیگر خوراکی هستند. درخت اینگا به دلیل داشتن خاصیت تثبیت نیتروژن بسیار مشهور است. 

ژابوتیکابا /انگور برزیلی

اعتقاد بر این است که ژابوتیکابا خاصیت ضدسرطانی دارد. درخت انگور برزیلی یا ژابوتیکابا (Jabuticaba) بومی برزیل بوده و میوه‌هایی شبیه انگور روی تنه‌ی خود تولید می‌کند. این میوه‌ی بنفش‌رنگ قطری حدود سه تا چهار سانتی‌متر دارد. این میوه پوستی ضخیم، گوشت سفید و ژله‌ای و  یک تا سه دانه نیز دارد. این میوه‌ها به‌صورت تازه مصرف شده و همچنین در تهیه ژله ، نوشیدنی، مربا و غیره مورداستفاده قرار می‌گیرند. این میوه‌ی غنی از ویتامین سی، دارای چندین نوع آنتی‌اکسیدان و ترکیبات ضدالتهاب است. ژابوتیکابا برای درمان مشکلات تنفسی مانند آسم نیز سودمند است. 

میراکل فروت

میراکل فروت می‌تواند طعم غذاهای ترش را تبدیل به شیرین کند. همان‌طور که از نام پیداست، میراکل فروت (Miracle fruit) محتوی میراکولین است- نوعی گلیکوپروتئین که هنگام خوردن میوه جوانه‌های چشایی را می‌پوشاند. این میوه اثری شیرین‌کننده دارد که از سی تا شصت دقیقه پس از خوردن آن ادامه پیدا می‌کند؛ بنابراین حتی غذاهای ترش و تلخ نیز- حتی اگر پس از خوردن میراکل فروت صرف شوند- شیرین حس خواهند شد. درخت میراکل فروت که بومی غرب آفریقا است، توت‌هایی قرمزرنگ دارد که بیضی‌شکل هستند. این میوه‌ها حدود دو تا سه سانتی‌متر طول داشته و تنها یک دانه دارند. اگرچه میراکل فروت به دلیل اثر شیرین‌کنندگی مشهور است، اما به‌خودی‌خود شیرین نیست. گوشت توت‌های رسیده به‌صورت تازه قابل‌مصرف است. همچنین به‌صورت دانه‌های فریزری و خشک‌شده نیز تهیه می‌شوند.

نیپا

عصاره‌ی میوه‌ی نارس درخت نخل نیپا غنی از آنتی‌اکسیدان‌ها است. این میوه محصول درخت نخل نیپا (Nypa fruticans) است که در مصب رودها در سواحل هند و اقیانوس آرام رشد می‌کند. این میوه رنگ شاه‌بلوطی دارد و روی ساقه رشد می‌کند. مغزهای چوبی این درخت در ظاهر کروی هستند. هر میوه‎ی چوبی، مغزی شیرین و ژله مانند دارد و در دسرها به کار می‌رود. این ژله از میوه‌های نارس درخت نخل جمع‌آوری می‌شود. ژله‌ی نیپا در میوه‌های نارس نرم، سفید و آبدار است؛ اما در میوه‌های رسیده، این گوشت سفت و به رنگ سفید شیری است. هنگامی‌که این میوه برسد، مغز از ساقه‌ی درخت جدا شده و به زمین می‌افتد. کل این میوه اندازه‌ی یک توپ فوتبال است و هر مغز حدود ۶ تا ۸ اینچ طول دارد. 

پپینو دولچه

پپینو کلمه‌ای اسپانیایی به معنای خیار است، این میوه به نام پپینو انگلیسی یا ملون گلابی نیز شناخته می‌شود. پپینو دلچه (Pepino Dulce) میوه‌ای متعلق به بوته‌ی سولانوم ماریکاتوم  (Solanum muricatum) است که به خانواده‌ی بادنجانیان تعلق دارد؛ بنابراین پپینو دلچه از خانواده‌ی گوجه‌ها و ‎بادمجان‌ها است. همچنین با نام پپینو ملون یا ملون گلابی نیز شناخته می‌شود و طعمی شبیه خیار، خربزه و طالبی دارد. اندازه، شکل و رنگ این میوه با توجه به تیپ‌های مختلف کشت متغیر است. پپینو معمولا به رنگ زرد روشن (یا سبز مایل به زرد) با رگه‌های تیره دیده می‌شود. این میوه ممکن است ظاهری بیضی‌شکل داشته باشند. گوشت زردرنگ پپینو شیرین و آبدار است و دانه‌هایی ریز و قابل‌خوردن دارد. میوه‌ی رسیده به‌صورت تازه قابل‌مصرف است.

فیسالیس/ تمشک زمینی

میوه‌ی فیسالیس در غلاف گل رشد کرده و در آن مخفی است. ویژگی‌ منحصربه‌فرد میوه‌ی فیسالیس (physalis/ groundberry) ظاهر فانوس شکل آن است. این میوه به رنگ زرد طلایی است و از نظر شکل و اندازه شبیه گوجه‌ای کوچک است. چندین گونه در رده‌ی فیسالیس و خانواده‌ی بادنجانیان وجود دارد؛ بنابراین این گیاهان نیز از خانواده‌ی گوجه و بادمجان محسوب می‌شوند. تنها چند گونه از فیسالیس میوه‌ی خوردنی تولید می‌کنند. فیسالیس طعمی نسبتا ترش و شیرین دارد. درون میوه‌های رسیده دانه‌هایی کوچک وجود دارد. خوردن میوه‌ی نارس در بعضی افراد ناراحتی گوارشی ایجاد می‌کند. این میوه‌ها به‌طور تازه و همچنین در پای، سالاد میوه و غیره مصرف می‌شوند. طعم فیسالیس مشابه آناناس و توت‌فرنگی است. 

سیب گلی / رز آلو

سیب گلی همچنین سیب آب، سیب عشق، سیب روغنی، سیب کوهی، سیب ابری نیز نامیده می‌شود. اگرچه این میوه، سیب گلی (apple rose/ rose plum) نام گرفته، اما از خانواده‌ی سیب و یا گل رز نیست. حتی ظاهر، طعم و بافت آن نیز متفاوت است. معمولا از چهار گونه از طبقه‌ی سیزیگیوم میوه‌ای تولید می‌شود که سیب گلی نام دارد. این میوه با ظاهر زنگوله مانند خود، پوستی نازک و چرب و گوشتی آبدار دارد. دانه‌ها در هسته میوه  قرار دارند. این میوه معمولا به‌صورت تازه مصرف می‌شود اما در سالاد و ترشی نیز کاربرد دارد. سیب گلی که همچنین سیب آب یا رز آلو نام گرفته، حجم آبی قابل‌مقایسه با نسبت حجم آب هندوانه دارد. میوه‌های رسیده و تازه، ترد و شکننده و تا حدی شیرین هستند.

سالاک/ میوه مار مانند

نام  میوه‌ی مار مانند یا سالاک، (Salak) از پوست پولکی و قرمز-قهوه ای آن گرفته شده است. این میوه از نخلی کوچک (salacca zalacca) بومی کشورهای مالزی، اندونزی، بالی و تیمور حاصل می‌شود. این نخل ساقه‌برگ‌های بلند و پر از خار دارد و میوه در قاعده‌ی نخل رشد می‌کند. حتی پوست میوه دارای خارهایی ریز است که اغلب پیش از فرستادن میوه به بازار آن‌ها را جدا می‌کنند. هر سالاک به‌اندازه‌ی انجیری متوسط با نوکی تیز است. پوست سالاک به‌راحتی جدا می‌شود و گوشت آن در چندین تکه و مشابه حبه‌های سیر است. هر حبه‌ی میوه، دانه‌ای جداگانه دارد. در برخی گونه‌ها بافت میوه خشک و ترد است درحالی‌که در دیگر میوه‌ها نرم و آبدار است. طعم گوشت این میوه تا حدی ترش و شیرین است و اغلب طعم آن ترکیبی از موز، آناناس و گلابی توصیف می‌شود. حدود سی نوع متفاوت از تیپ‌های سالاک وجود دارد. گران‌ترین نوع این میوه گولاپاسیر نام دارد که شیرین‌ترین و کوچک‌ترین نوع آن است.

سیب ستاره

این میوه‌ی بنفش‌رنگ از گونه‌ای به نام cainnito تولید می‌شود که بومی حوزه‌ی کارائیب است و درختانی بزرگ دارد. سیب ستاره میوه‌ای به رنگ بنفش با طعم شیرین و مطبوع است. همچنین گونه‌هایی با رنگ پوست سبز نیز دیده شده است. این میوه‌ی گرد قطری حدود ۵ تا 8 سانتیمتر دارد. هر سیب ستاره حدود ده دانه‌ی قهوه‌ای‌رنگ سفت و مسطح دارد. این میوه قشری کلفت داشته که پوست روی آن نیز چرم‌مانند است. هر دو پوست و قشر روی میوه طعمی تلخ دارند؛ بنابراین میوه باید به‌دقت برش خورده و گوشت سفیدرنگ آن خارج شود. معمولا پیش از برش دادن میوه آن را سرد می‌کنند. سیب ستاره اغلب همراه با دیگر میوه‌ها مانند آناناس، انبه و مرکبات مصرف می‌شود. آب سیب ستاره شیرین و به رنگ سفید شیری است.

سیب مخملی

میوه‌ی رسیده‌ی سیب مخملی طعمی مانند پنیر فاسد دارد اما بوی آن پس از پوست کندن کمتر می‌شود. سیب مخملی یا مابولوس (mabolos) محصول درختی استوایی (diospyros blancoi) و بومی فیلیپین است. این میوه با رنگ قهوه‌ای قرمز دارای خز مخمل مانندی است که نام آن نیز از همین ویژگی گرفته شده است. سیب مخملی حداکثر ۱۰ سانتی‌متر طول دارد و عرض آن نیز حدودا ۱۲ سانتی‌متر است. این میوه پوستی نازک با پرزهای طلایی و گوشتی سفید صورتی دارد که نسبتا شیرین، سفت و خشک است. پوست سیب مخملی بوی زننده‌ای دارد اما گوشت آن بسیار خوش عطر است. در هسته‌ی میوه حدود ده دانه‌ی مخروطی شکل قرار دارد که هرکدام ممکن است تا ۴ سانتی‌متر طول داشته باشند. انواع مختلف سیب مخملی در رنگ و طعم و اندازه متفاوت هستند. همچنین گونه‌های بدون دانه‌ی این میوه نیز در حال حاضر موجود است. سیب مخملی به‌صورت تازه مصرف می‌شود اما در سالاد و دسرها نیز کاربرد دارد.

یام‌بری/ یانگ می

یام‌بری (yumberry)‌ همچنین بی‌بری چینی، وکس‌بری یا توت‌فرنگی چینی نامیده می‌شود. درخت میریکا که بومی چین است میوه‌ای خوردنی به رنگ قرمز و بنفش به نام یام‌بری تولید می‌کنند. تیپ‌های مختلفی از یام‌بری وجود دارد که رنگ آن‌ها نیز از سفید تا بنفش متغیر است. طعم این میوه با طعم انار، توت‌فرنگی و کرن‌بری قابل‌مقایسه است. ظاهر این میوه کروی و حداکثر قطر آن سه سانتی‌متر است. پوستی زیر و  برجسته دارد و رنگ گوشت آن مشابه یا روشن‌تر از رنگ پوست آن است. در هسته‌ی میوه دانه‌ای قرار دارد که اندازه‌ی آن حدود نصف قطر میوه است. میوه‌های رسیده را به همان صورت می‌توان مصرف کرد اما در ترکیبات ژله و مربا نیز به کار می‌روند. حتی میوه‌های خشک و آب یام‌بری نیز در فروشگاه‌ها یافت می‌شود.

سرخالو

لیچی (Lychee) یا سرخالو، میوه‌ای بومی جنوب چین است که پوسته‌ای سفت و محکم به رنگ صورتی-قرمز روشن دارد. این میوه در دسته‌های پنج تا سی‌تایی روی درخت رشد می‌کند. درون میوه گوشته‌ای شفاف، سفید و شیرین قرار دارد که بافت آن بسیار شبیه انگور است. همچنین در هسته‌ی میوه، دانه‌ای براق به رنگ قهوه‌ای و شبیه مغزها است. با فشردن سرخالو میوه‌ی آن به‌راحتی بیرون می‌زند، البته دانه‌ی میوه نباید قبل از برشته شدن خورده شود.    این میوه در تهیه سالادها، پای و مربا کاربرد دارد، همچنین از لیچی برای تهیه چای نیز استفاده می‌شود. در چین این میوه نماد عشق و احساسات است!

رمبوتان/ مژکی

رمبوتان (Rambutan) یا مژکی میوه‌ای بومی مجمع‌الجزایر مالایی در جنوب شرق آسیا و کاملا مناسب ذائقه‌ی علاقه‌مندان به شیرینی‌جات است. میوه‌ای آبدار و شیرین که نسبتا شبیه سرخالو است. درخت باغچه‌ای این میوه بسیار محبوب است و یکی از مشهورترین درخت‌ها در جنوب شرق آسیا به شمار می‌آید. نام این میوه از یک واژه‌ی مالایایی به معنای مو دار گرفته شده که علت آن نیز با توجه به‌ظاهر میوه واضح است. البته پس از جدا کردن پوسته‌ی مودار رمبوتان میوه‌ی ترد و گوشتی و خوش‌طعم آن را می‌بینید. طعم رمبوتان را بسیار شبیه انگور و ترش و شیرین توصیف کرده‌اند. اگرچه که مژکی بومی جنوب شرق آسیا است اما به سرتاسر جهان صادر شده و امروزه در مناطقی با آب‌وهوای مشابه مانند هاوایی و مکزیک نیز کشت می‌شود. 

خیار شاخ‌دار آفریقایی

زمانی که خیار شاخ دار آفریقایی (African horned cucumber) به امریکا صادر شد، نام دیگری روی آن گذاشتند. این میوه با ظاهر بیرونی تیغ دار و زرد رنگ به همراه گوشته‌ی سبز درونی میوه‌ای واقعا عجیب به شمار می‌آید.  خیار شاخ‌دار غنی از فیبر و ویتامین سی است. این میوه‌ی بومی بیابان کالاهاری ِآفریقا نیز به مناطق دوری مانند استرالیا، شیلی و نیوزلند صادر و در آنجا کشت شده است. گوشت این میوه به رنگ سبز تیره بوده و طعم آن تلفیقی از خیار، لیمو، موز، میوه گل ساعتی و کدو تعریف می‌شود! از این میوه برای تزئیین غذا و همچنین در ترکیب بستنی و اسموتی استفاده می‌شود.

میوه ستاره/ کارامبولا

میوه ستاره یا اختری بومی اندونزی، هند و سری‌لانکا بوده و حاصل درختی به نام کارامبولا  (carambola) - گونه‌ای از درختان با گل‌های صورتی که حتی در امریکا رشد می‌کند- است. ظاهر این میوه به‌گونه‌ای است که پس از برش‌های مقطعی به شکل جالب و ستاره مانندی خواهد شد. میوه‌ی زرد طلایی این درخت بسیار شیرین و همچنین ترد است و نیازی به پوست گرفتن ندارد. میوه ستاره ابتدا به رنگ سبز بوده و کم‌کم با رسیدن به رنگ زرد درآمده و البته طعم کاملا شیرین آن نیز نشان از رسیدن میوه است. میوه ستاره سرشار از ویتامین سی، پتاسیم و آنتی‌اکسیدان‌ها است.

آگواژه فروت

این میوه‌ی غیرعادی از پولک‌هایی قرمزرنگ پوشیده شده که پیش از خوردن باید جدا شوند. آگوآژه (aguaje) بومی جنگل آمازون است و در همان‌جا فراوان یافت می‌شود؛ البته در مناطق دیگری مانند آمریکای جنوبی هم درخت میوه‌ی آگواژه رشد می‌کند. میوه‎ی زرد آن با کندن هسته‌ی بزرگ آن قابل‌خوردن است. این میوه منبعی عالی از ویتامین سی و آ است و گوشته‌ی آن برای درمان سوختگی نیز به کار می‌رود. 

دوریان

میوه‌ی دوریان (Durian) یا خارگیل در جنوب آفریقا با نام پادشاه میوه‌ها شناخته شده و بسیار محبوب است؛ گوشته‌ی این میوه مانند پودینگی بسیار شیرین با طعم بادام توصیف شده است. این میوه‌ی بزرگ با بوی زننده‌ای که بسیار شبیه بوی پیاز پوسیده است و همچنین پوسته‌ی پر تیغ خود شناخته می‎شود؛ اما طعم شیرین آن باعث شده علاقه‌مندان به این میوه، دوریان را تکه‌ای از بهشت بدانند!

منگوستین

منگوستین (Mangosteen) یا ترگیل میوه‌ی درختی همیشه‌سبز به نام گارسینی انبه‌ای (Garcinia mangostana) است؛ منشأ اصلی این درخت مشخص نیست؛ اما احتمال می‌رود که از آسیا باشد. ترگیل پوستی سفت و چرمی مانند به رنگ قهوه‌ای دارد و به اندازه‌ی یک سیب کوچک است. درون میوه معمولا پنج تا هفت دانه با پوششی سفید و آبدار و شیرین قرار دارد. طعم این میوه مشابه هلو و آناناس بوده و همچنین به دلیل داشتن طعمی بی‌نظیر و غنی بودن از آنتی‌اکسیدان‌ها، کلسیم، فیبر و آهن شهرت دارد. میوه‌ی شیرین و سفیدرنگ منگوستین به تنهایی و همچنین در ترکیب مربا، شربت، آبمیوه و بستنی مصرف می‌شود. منگوستین به دلیل طعم شیرین و عالی که دارد ملکه‌ی میوه‌ها نام گرفته است. در چین از پوسته‌ی میوه برای آماده‌سازی چرم استفاده می‌شود. گیاه منگوستین به‌شدت به آب‌وهوای استوایی وابسته است، به‌طوری‌که نهال‌های گلخانه‌ای در دمای هشت درجه سانتی‌گراد می‌میرند!

پشن فروت

پشن فروت (Passion fruit) میوه‌ای تخم‌مرغی شکل است که پوستی چروک به رنگ قهوه‌ای دارد و درون آن تخم‌هایی به همراه گوشته تا حدی مثل انار قرار دارد. همان‌طور که نام دیگر این میوه گرانادیای بنفش است و به زبان اسپانیایی گرانادیا یعنی انار کوچک. دانه‌های پشن فروت قابل خوردن هستند. البته گوشت ژله‌ای، آبدار و به‌شدت خوش عطر و بوی این میوه برای طعم دادن به نوشیدنی‌ها، سس‌ها و آبمیوه‌ها به کار می‌رود. این میوه که بومی برزیل است در هاوایی، فلوریدا و کالیفرنیا رشد می‌کند. همچنین منبع خوبی از ویتامین‌ها و آهن به شمار می‌آید. 

میوه اژدها، پیتایا

قبل از کشف این میوه کسی چه می‌دانست گیاهی با گل‌های شبیه شعله‌های آتش وجود دارد که میوه‌هایی با ظاهر شکوفه‌های صورتی تولید می‌کند؟ این میوه، پیتایا یا همان میوه اژدها است که بومی آمریکای مرکزی بوده اما در چندین کشور آسیای مرکزی مانند تایلند و ویتنام نیز تولید می‌شود. این میوه‌ که محصول چندین گونه از کاکتوس‌ها است در آب‌وهوای بیابانی رشد کرده و برعکس میوه‌هایی خوش‌طعم و آب‌دار دارد.  

کامکوآت

کامکوآت (kumquat) میوه‌ای فصلی (بهار و زمستان) و جزو مرکبات بوده که از چین به اروپا آورده شده است. اگرچه کامکوآت طعمی مانند دیگر مرکبات دارد اما تفاوت آن‌ها با یکدیگر در این است که کامکوآت اندازه‌ای بسیار کوچک داشته و همچنین به همراه پوست خورده می‌شود. کامکوآت میوه‌ای بسیار کوچک از یک درخت همیشه‌سبز بومی مناطق جنوب شرق کوهستان‌های چین است. امروزه برای تولید میوه‌ی خوشمزه آن و همچنین ظاهر زیبایی که دارد این درخت بسیار پرورش داده می‌شود. در فصل زمستان درخت کامکوآت پر از میوه‌های براق و نارنجی در اندازه زیتون می‌شود.